मनाचे स्वरूप: महाराजांनी मानवी मनाच्या गुंतागुंतीच्या स्वरूपाचे वर्णन केले आहे. ते म्हणतात की मन अथांग आहे आणि त्यात पदार्थ तसेच शंका दोन्ही भरलेले असतात. डोळ्यांनी एखादी वस्तू पाहिल्यावर मन ती मिळवण्याची इच्छा करते, परंतु ती मिळवण्याच्या संघर्षातून निराशा आणि आंतरिक गोंधळ निर्माण होऊ शकतो.

शांततेचा शोध: मनातील हा संघर्ष कमी करण्यासाठी शांतता आणि विचारांची स्पष्टता मिळवणे आवश्यक आहे, असे त्यांनी सुचवले.

गौतम बुद्धांची कथा: प्रवचनातील एक महत्त्वाचा भाग गौतम बुद्ध आणि एका व्यक्तीच्या कथेवर आधारित आहे, ज्याने ९९९ खून केले होते. बुद्ध त्याला झाडाचे पान तोडण्यास सांगतात आणि ते परत जोडण्याचा प्रयत्न करायला सांगतात. यातून तो माणूस शिकतो की तो विनाश करू शकतो, पण पुनर्संचयित करू शकत नाही.

समर्पणाची शक्ती: ही कथा गुरूला केलेल्या समर्पणावर आधारित आहे. जेव्हा एखादा भक्त आपले दुःख आणि वेदना गुरूंकडे सोपवतो, तेव्हा ते त्याचे ओझे राहत नाही, असे महाराज सांगतात.

भक्तीचे आवाहन: प्रवचनाचा शेवट भक्तीचे आवाहन आणि “विठोबा रखुमाई” या सामूहिक नामजपाने होतो.